Bασίλης Bασιλικός
ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ«_Αγανακτισμένος λοιπόν με τις δηλώσεις Τσιλέρ περί εισβολής
της στα νησιά μας (πώς αλλιώς θα καλύψει το τσιβί των Κούρδων
που τελικά θα διαλύσει την Τουρκία;) αναρωτιέμαι τι
περιμένουμε και δεν ανακηρύττουμε πρωθυπουργό, μετά το πέρασμα
του τωρινού πρωθυπουργού στην Προεδρία της Δημοκρατίας, μια
δική μας Τσιλέρ_»
ΠΑΡΑΔΙΝΟΝΤΑΣ τη σκυτάλη της προεδρίας της EOK στα χέρια των
Γερμανών, μοιάζουμε με εκείνους τους νάνους που παραδίνουν τη
φλόγα των Ολυμπιακών αγώνων σε ένα γίγαντα, καλόν αθλητή, αλλά
με μυαλό νάνου, όπως είπε κι ο Πάγκαλος. Εμείς έχουμε το
σύνδρομο της συμφοράς από πολύ μυαλό. Πράγματι, τι μας
ταλαιπωρεί; Τι μας ταλανίζει σαν έθνος, σαν κράτος, σαν άτομα;
H ανασφάλεια.
Κατ? εξοχήν ανασφαλής ο νεοέλληνας, στους δρόμους, στα σύνορα,
στη δραχμή του, στο πουγγί του, είναι γι? αυτό το λόγο και πιο
συναισθηματικός. (Όλοι οι ανασφαλείς χαρακτήρες πάσχουν από
μια έκκριση, πέραν του απαραίτητου, αδρεναλίνης.)
Για το σημείωμα αυτού του μήνα, αγαπητοί αναγνώστες, ας
επισημάνουμε τα καλά και τα κακά αυτού του τόπου που θα μας
δεχτεί σε λίγο στις ολογάλανες αγκαλιές του, με τα δροσερά
νησάκια του και τα αποστασιοποιημένα παμπ: πρώτα πρώτα η
παντελής έλλειψη ισλαμιστών στον τόπο μας μάς προφυλάγει από
το μποϋκοτάρισμα του τουρισμού, κάτι που συμβαίνει και θα
συμβαίνει σε ολοένα μεγαλύτερη κλίμακα στις άλλες μεσογειακές
χώρες. Ξεκίνησε από την Αίγυπτο, πήγε στο Αλγέρι, σε λίγο θα
ακολουθήσουν Μαρόκο, Τυνησία, για να φτάσει την άλλη χρονιά
στη γείτονα Τουρκία, οπότε και σαν αντιμάμαλο θα μας
επιστρέψουν όσους τουρίστες μας υφάρπασαν τα τελευταία χρόνια
με τις αφορολόγητες μαρίνες τους κ.τ.λ.
Δεν είναι μικρό πράγμα, μην το περιφρονείτε, η ομοιογένεια του
πληθυσμού, που για τη χώρα μας τουλάχιστον αποτελεί ένα μεγάλο
συν. Αυτή η ομοιογένεια όμως λειτουργεί αιμομικτικά, οπότε η
υπογεννητικότητα αυξάνει. Αυτό στα πλην.
Δεύτερο συν, η τρομερή πλειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων στον τόπο
μας σε σχέση με τις φασίζουσες άλλες χώρες-μέλη της EOK. Εμείς
τον Μπερλουσκόνι μας τον κλείσαμε στη φυλακή από το 1989.
Ωστόσο δεν απαλλαγήκαμε, αντίθετα υποταχτήκαμε από τότε, στα
τέσσερα πέντε οικονομικά πολυκατεστημένα που έχουν ισάριθμες
εκδοτικές και τηλεοπτικές επιχειρήσεις και που ορίζουν
κυβερνήσεις, κάνουν να πέφτουν πρωθυπουργοί και γενικά
κυβερνούν εκ του αφανούς αυτόν τον τόπο. Το ερώτημα είναι:
πέντε Μπερλουσκόνι ή Ένας; Οι Ιταλοί, ως μονοθεϊστές, διαλέξαν
ένα. Εμείς ως από αρχαιότητος πολυθεϊστές διαλέξαμε τους
πέντε. Ας είμαστε καλά. (Στα βορειοηπειρωτικά: ν? ακούω καλά
το όνομά σου).
Στα αρνητικά μας, πρέπει να καταλογίσουμε μιαν παντελή σχεδόν
άγνοια κι απέχθεια προς ό,τι μας έφτιαξε σαν έθνος, σα λαό.
Δηλαδή την πρόσφατη ιστορία μας θέλουμε να την αγνοούμε.
Επειδή όμως κάθε Έλληνας, αντίθετα με έναν Ολλανδό ή έναν
Βέλγο, είναι ένας συγκεντρωτικός φακός της ιστορίας του τόπου
του, δηλαδή ο καθένας από μας είναι ό,τι είναι όχι επειδή έτσι
το θέλησε, αλλά επειδή έτσι φτιάχτηκε από τους άλλους, νομίζω
πως έχουμε υποχρέωση για την επιβίωση να ενδιατρίβουμε
'ερισσότερο σε βιβλία που μας εξηγούν πώς έγινε, π.χ., κι
απελευθερώθηκε η Δωδεκάνησος, πώς η Θεσσαλονίκη βρέθηκε στα
χέρια των Ελλήνων κι όχι των Βουλγάρων κ.τ.λ. Βασικά πράγματα.
Όπως: πώς το ελληνικό μπάσκετ ενσαρκώθηκε από τον Γκάλη, και
ποια η σχέση του τελευταίου με τον Μπούτρος Γκάλι ή τι έκανε
τον πατέρα του Νίκου Γκάλη να μεταναστεύσει, σαν τον πατέρα
του Κοσκωτά, στην Αμερική.
Δεν θα είχε τέλος η απαρίθμηση των συνιστωσών (έτσι άραγε
λέγεται;) που μας ορίζουν και μας καθορίζουν. Δεν φτάνει να
ξέρουμε την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Εκείνο που είναι
απαραίτητο είναι να γνωρίζουμε σε βάθος τη σημασία του Ιάπωνα
αυτοκράτορα. H γιαπωνέζικη τεχνολογία είναι άμεσα συνδεδεμένη
με αυτόν. Χωρίς τον Χιροχίτο δεν θα υπήρχε γιαπωνέζικο θαύμα.
Δηλαδή Πλαστήρας, Βενιζέλος, Πάγκαλος, Μεταξάς, Λογοθετόπουλος
(πρωθυπουργός επί Κατοχής), Κορυζής που αυτοκτονεί μόλις
μπαίνουν τα γερμανικά στρατεύματα, και όλοι οι μεταπολεμικοί,
Γεώργιος Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Σοφοκλής
Βενιζέλος, Παναγής Τσαλδάρης, Παρτσαλίδης, Σβώλος,
Τισιριμώκος, Παπάγος και Καραμανλής, μέχρι τους σημερινούς
είναι απαξάπαντες υπεύθυνοι για το τι είμαστε σήμερα, για τον
τρόπο που πεθαίνουμε. (Στην εθνική οδό ή στο ράντζο του
νοσοκομείου).
Σήμερα, η εξουσία εγκατέλειψε τους πολιτικούς και πήγε,
τουλάχιστον όσον αφορά την Ευρώπη, στα χέρια της μεγάλης Buba,
της Budensbank. Πρέπει λοιπόν να γνωρίζουμε τα τραπεζικά
συστήματα, να εξασκηθούμε στην ορολογία της τράπεζας, στα
futures και στα zero risk options για να μπορέσουμε να
καταλάβουμε, όχι τη διολίσθηση της δραχμής, αλλά τη διολίσθηση
των ψήφων προς μικρά, εξειδικευμένα κόμματα (ακόμα το κόμμα
των ψαροτουφεκάδων δεν έκανε, απ? ό,τι γνωρίζω, την εμφάνισή
του στον τόπο μας. Κι αυτό θα γίνει, να είστε σίγουροι). H
διάσπαση του ατόμου που γέννησε τα quanta, την κβαντική θεωρία
της μηχανικής που έφερε το νόμο της απροσδιοριστίας,
προηγήθηκε της διάσπασης των ομοσπονδιών (τύπου πρώην ΕΣΣΔ και
Γιουγκοσλαβίας) για να φτάσει στην Ιταλία στη διάσπαση του
Βορρά και του Νότου, πριν γίνει διάσπαση των μετανοούντων
Μαγδαληνών.
Εμείς δεν κινδυνεύουμε από τέτοιες διασπάσεις, γιατί είμαστε
ομοιογενείς, χύθηκε πολύ αίμα για να ενωθεί η πάλαι ποτέ
κραταιή Ελλάδα, και γιατί πάντα ένας Τούρκος ή ένας Σλάβος
Ζιρινόφσκι (που στην πραγματικότητα είναι Εβραίος) θα μας
κρατά ενωμένους μπροστά στον κίνδυνο. Ωστόσο από κει και πέρα,
ο κίνδυνος του τυφλού εθνικισμού προβάλλει έντονος: αντί τα
Μέσα Ενημέρωσης να δείξουν τις «μυτιές» του Θεοδωράκη στους
τρεις υποψήφιους του KKE στη Θεσσαλονίκη, μας δείξαν κατά
κόρον τις κατραπακιές που έφαγε από τους αριστερούς. Θα μου
πείτε: δεν πιάσαν οι κάμερες το γκολ και πιάσαν το χαμό που
έγινε μετά το γκολ. Έπρεπε ή να μη δείξουν το χαμό, εφόσον δεν
δείξαν την αιτία του, ή_ Όπως είπαμε κι άλλοτε: η πηγή της
πληροφορίας καθορίζει την είδηση. Γιατί είδηση στην τηλεόραση
δεν υπάρχει αυτή καθεαυτή. Το medium δεν είναι το message. Το
medium είναι το massage (μασάζ).
Αγανακτισμένος λοιπόν με τις δηλώσεις Τσιλέρ περί εισβολής της
στα νησιά μας (πώς αλλιώς θα καλύψει το τσιβί των Κούρδων που
τελικά θα διαλύσει την Τουρκία;) αναρωτιέμαι τι περιμένουμε
και δεν ανακηρύττουμε πρωθυπουργό, μετά το πέρασμα του τωρινού
πρωθυπουργού στην Προεδρία της Δημοκρατίας, μια δική μας
Τσιλέρ: την Βάσω Παπανδρέου ή την Ντόρα Μπακογιάννη (αν εκείνη
τη στιγμή το δικό της κόμμα είναι στην εξουσία). H αλεπού ο
Μιτεράν για να αφαιρέσει από τη Δεξιά το προνόμιο να ονομάσει
εκείνη πρώτη φορά στην ιστορία γυναίκα πρωθυπουργό (προόριζε
γι? αυτό το αξίωμα τη Σιμόνη Βέιλ), έχρισε για ένα φεγγάρι
πρωθυπουργό την προστατευομένη του Έντιθ Κρεσόν. Κι εμείς; Με
τόσες γυναίκες άξιες, γιατί καθυστερούμε; Ποια φαλλοκρατικά
σύνδρομα μας εμποδίζουν, ώστε να είμαστε ουραγοί ακόμα κι
αυτών των Τουρκαλάδων;
Νύχτωσε και η πανσέληνος δεν βγήκε ακόμα. Και θα αργήσει ακόμα
να φανεί γιατί τα Μεγάλα Έργα δεν ξεκινούνε. Με την παραπομπή
κάθε φορά των πρώην σε εξεταστικές επιτροπές της Βουλής για
σκάνδαλα, αδρανοποιείται η υπογραφή των υπουργών από φόβο μη
κατηγορηθούν κι αυτοί από τους επόμενους για μίζες. Έτσι η
Ελλάδα τελματώνεται, δεν ξεκινούν τα εννιά μεγάλα έργα, παρόλη
την παχυλή επιδότησή τους από την EOK. Και βράζουμε στο ζουμί
μας ως άλλοι κάβουρες.
Εν μέσω λοιπόν της Οικουμενικής του Ποδοσφαίρου (αλλιώς:
Μουντιάλ) και του Ανασχηματισμού που θα επιτρέψει σε άλλους
καλοκαιρινές διακοπές και σε άλλους που τις είχαν
προγραμματίσει να τις στερηθούνε, εν όψει λύσεων αλυσιτελών
για Σκόπια, Βόρειο Ήπειρο και Ανατολική Ρωμυλία, ας υψώσω
στεντόρεια διαμαρτυρία για το τρίγωνο των Βερμούδων, το
πολυεθνικό εκείνο σημείο όπου η Μεσογείων με την Αλεξάνδρας,
μπλέκονται σε γόρδιο δεσμό, όπου διάδρομοι για τα λεωφορεία
κανοναρχούν τους πλαϊνούς διαδρόμους για τα αυτοκίνητα, εκεί
όπου ο άρρωστος εγκέφαλος που εφεύρε αυτή τη λύση, με τον
αυξημένο κίνδυνο όσων βρίσκονται μέσα στα πλαίσια του τροχαίου
νόμου, κι ας ανακηρύξουμε το σημείο αυτό, εθνικό μας σύμβολο,
γιατί έτσι όπως σκατά τα κάναμε σε αυτό το επικίνδυνο
σταυροδρόμι, έτσι και σκατά τα κάναμε και σε όλα τα εθνικά,
υπερεθνικά, εθνικές ομάδες και αντεθνικά συνθήματα (όπου ο
Εθνικός Πειραιώς με τον Μακεδονικό Θεσσαλονίκης, γίνονται
«εθνικό μακεδονικό πρόβλημα»). Και για να σηκώσουμε την
πανέσληνο πάνω από την Ελλάδα, χρειάζεται όνειρο και δουλειά
πολύ. (Ελύτης)._Β.Β.